Plaza Java

 เจอเพื่อนยุคทำงานที่แรก แลกเปลี่ยนความรู้ไปจนถึงเรื่องวิทยายุทธ การสั่นพ้องร้องเพลงในใจ ความเป็นไปได้ในการส่งคลื่นกระแทก ผมไม่ได้เล่าเรื่องมี Sense เพราะคุยกันแค่นี้ก็เพี้ยนกันไปใหญ่แล้ว ไม่ได้เล่าว่าผมน่าจะมี skill รู้ล่วงหน้าประมาณ 1-3 วินาที อาจเป็นเพราะสมองช้าจนเกิดปมใน fabric space รอบตัว ข้อมูลในอนาคตอาจไหลวนกลับมา ไม่ได้เล่าว่าเคยตั้งข้อสมมติฐานต่อเวลาที่ T+3s ว่าขณะเวลานั้นผมแอบส่งข้อมูลหาที่เวลา T รึป่าว เพื่อรักษา “สัญญา” สัญญา สัญญาณ Contact?

 ถามผมนะครับ ผมก็ยังเล่นเกมอยู่ดี คือเราหนีเรื่องแบบนี้ไม่ได้อยู่แล้ว แต่เป็นเกมที่ล้อไปตามทางเลือกเรามากกว่า กลายเป็นกูทำ Game Platform ได้ซะงั้น? ส่วนจะยังไงต่อก็เฉยๆครับ มี Roblox ก็ดีอยู่แล้ว

 ผมเคยเที่ยวเชียงใหม่กับแฟนเก่าแล้วพบเมืองร้าง จะเป็นไปได้ไหม?

 อาจเพราะไม่มีการข้าม frame ก็ได้ ผมนึกถึงยุคนึงที่ การ์ตูนฝั่งตะวันตกใช้ 24 frame ต่อวินาที แน่นอนมันไหลลื่น แต่บางทีมีก็รู้สึกลื่นจนหน่วง ในขณะที่ญี่ปุ่นใช้แค่ 16 ภาพ ฉากการต่อสู้ที่โกงเฟรม ข้ามเฟรมกับสร้างความเร้าใจได้ ในขณะที่เกมส์ JRPG ผมกลับรู้สึกว่าแข็งโป๊ก คือ กฏมันแข็งจนแทบจะเป็นเส้นตรง ยุคนี่มีการเบลนเข้าหากันของสองวัฒนธรรม ผมกียังชอบสูตรญี่ปุ่นในการ skip frame มากกว่า คือมันทันใจดี แต่ส่วน gameplay ไม่ทราบเหมือนกันครับ ฝั่งตะวันตกน่าจะธรรมชาติกว่านะ

 เท่าที่ฟังจากเรื่องเล่า คนมักจะเจอผีที่ผูกกับสถานที่ ไม่ก็สิ่งของ แต่ไม่มีนะที่ ผีจะมีโหมดอื่นนอกจาก Sleep Mode เช่น ผีมีโหมดปรึกษากันเองว่า เอ้ยเด่วขอทำยอดด้วยการไปหลอกไอ้นั่นหน่อยนะ ไม่มีนะครับ เรื่องเล่าทำนองนี้ แต่ถ้ามี น่าจะนับว่าเป็น Time Traveller มากกว่า คือกลุ่มคนที่มาสถานะพิเศษ อาจจะด้วยเทคหรือการเข้าสู่มิติที่สูงกว่า ดังนั้นถ้าผีที่มีแค่ 2 state คือ sleep กับ wake แฮ่! น่าจะเข้าข่าย AI หรือโมเดลตกค้างนะครับ

 ปกติผมแค่ฝันถึงดาราสวยๆ ก็แค่ฝันไง แต่นี่เล่นมาเอานิ้วจิ้มตูด คือเจ็บจริงอะไรจริง 

 หรือว่าต้อง Active ถึงจะรอดในปีถัดๆไป เหนื่อยนะ ถ้าไม่ใช่งานที่ใช่จริงๆ

 สู้ดมนี่นิด ชิมนี่หน่อย อร่อยแบบไม่ต้องอิ่ม ยั่งยืนแบบ Passive Income Recurring Model รักน้อยๆแต่นานๆ 55 บทความอะไรวะเนี่ย ดีแล้วที่ google ไม่ทำ index

 เรื่องการสื่อสารก็ไม่มีสอนในหลักสูตรนะ ผมถาม Sale หน่อยว่า ถ้าคุณมีโจทย์ต้องไปขาย widget ให้กับร้านก๋วยเตี๋ยวให้ได้จะทำยังไง Sale อาจจะต้องเริ่มจากเว็บไซต์ก่อนเพราะสื่อสารง่ายกว่า แล้วอาจจะใช้คำว่า feature คือพ่อค้าแม่ค้าน่าจะรู้จักคำว่า App อยู่แล้ว เหมือนหนังเรื่อง Arrival (อาไรหว่า) ไอ่พวกไอทีนี่มัน.. หึหึ ว่าแต่แล้วจะต่อต้านเอไอทำไม ในเมื่อมันทำให้ฝั่งลูกค้าตัดไอทีไปได้เยอะเลย

 ถึงมองกันคนละด้าน ก็ไปด้วยกันได้นะ

 ก็เพราะของดีมักจะโดนก๊อปปี้ไงคร้าบ 555

 คือคุณต้องพิเศษจริงๆที่จะผันตัวไปเป็นอุปกรณ์ในนั้น

 แล้วโดนสวมรอยเป็นคนอื่น หลอกว่าทำจมูกบ้างอะไรบ้าง ไม่ก็เล่นกันคนละ Server นี่เรื่องใหญ่นะครับ

 เมื่อประมาณปี 2018 ผมบวชแท้ๆแต่ก็ไม่วายหมกมุ่นเกี่ยวกับธุรกืจ telephone ip ยุคนั้น smartphone ก็เริ่มมาแล้วนะ แลัวดูตอนนี้เป็นไง 555 เอ้ย แต่เว็บบล็อกที่ผมเขียนเกี่ยวกับ mode ดนตรี ยังอยู่นะ 555 เอ ไม่รู้ว่าเราใช้การตลาดแบบควายๆคือเม้นด่าตัวเองรึป่าวนะ 555 โคตรโง่เลย แค่จะบอกว่าเทคเปลี่ยนแค่ไหน แต่ เนื้อหาอะไรดีๆก็จำนะ อะไรไม่ดีก็อย่าทำเลย https://www.bloggang.com/m/mainblog.php?id=chillout&month=17-05-2006&group=1&gblog=1 ผมเห็นคนเปิดจอโปรเจคเตอร์ มีกลุ่มคนดูอยู่ไม่กี่คน เอาจริงๆเข้าใจตั้งนานนนแล้วว่า เขาไม่ได้แคร์เรื่อง platform อะไรเท่าไร จะ yahoo, hi5 มาแล้วก็หาย แต่ที่แน่นอนที่สุดก็คือตัวตนของตัวเองเนี่ยแหละ media จะเป็นทรายหาดหรืออะไรก็ได้ เอาตรงๆคือผมหมั่นพวกขิงยอดวิวแหละ 555 ตลกตรงที่มีคนทำ content dis Kodak คือดักโง่เหรอ ใครก็รู้ว่าโกดักไปจับกลุ่มลูกค้าสื่อพิมพ์ตั้งนานแล้ว เขาก็โยนของเล่นชิ้นใหม่ให้เหล่าไฮยีนาแย่งงับเท่านั้นเอง เอหรือกูโง่วะ 555 แต่ตรงๆคือ คนยอดวิวล้านแต่เดินบนถนนคนจำไม่ได้นี่เยอะนะ เห้ยทำไมต้องเดือดร้อนแทนโกดัก เพราะกูรู้ว่ามึงดักโง่ไงไอ้สองง...

 มันก็คือปฏิทินที่รวบรวม event จากทั่วโลกนั่นเอง 555 ทำไมผมเพิ่งสำเหนียกได้ ผมว่ายิ่งทำ digital marketing ยิ่งต้องรู้ปะครับ?

 ผมมีเพื่อนที่พลังงานล้นเหลือ คือน่าจะอยู่เฉยไม่ได้ ต่างจากผมที่จะมีช่วงพัก ช่วงเปลี่ยนไปทำด้านอื่น ส่วนคนที่พลังงานเหลือล้นถ้าทำงานด้านบริการนี่น่าจะรุ่งมากๆ

 ตามหลักจักรวาล fabric มันก็น่าจะมีอีกจุดที่หย่อน หรือ ช่องโหว่ที่ทำให้เดินทางเร็วขึ้นปะครับ?

 จากทฤษฎีไขปัญหาด้วยคำผวน ปอบ -> บอป? เท่าที่ทราบนักแสดงปอบก็ไว้ผมบอปนะ

 จะมาบอกว่าโตแล้วต้องคิดเป็น แต่ในเมื่อคนพูดกับคนรับสารอยู่กันคนละดาวยิ่งแล้วใหญ่  คนละดวงดาวนี่เข้าใจยากไหม

 เกมส์ Server มันมี clock sync นี่นะ ทำให้ client ถูก update ด้วยจังหวะเดียวกัน ส่วน interdream นี่ผมไม่มีข้อมูลเลย ทั้งทฤษฎีแล้วก็นิยาย อ่อก็มีแค่หนังเรื่อง inception แต่ก็ไม่ได้บอกเทคนิคโดยละเอียด อ่อว่าแต่ทำไมพระในการ์ตูนอิคคิวต้องใช้ดาบไม้ตีหัวเณรตอนทำสมาธิ?

 มีลุงคนหนึ่งบอกละครไทยต้องโวยวาย เพราะคนอาจจะดูตอนล้างจานอยู่ ตอนนั้นผมก็โอ้ววว จริงนะ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าถ้างาน Art ถึงมันก็จะตรึงคนดูได้เองแหละ ไม่ต้องโวยวายมากก็ได้มั้งครับ แต่ต่างกรรมต่างวาระแหละมั้ง

 555 เชื่อไหมว่าผมเคยทำ Digital Marketing แบบฟรีๆ แค่การโพสลง Facebook Group ได้ลูกค้าแต่กลับไล่ให้เขาทำเอง 555 เพราะขี้เกียจดูแล 55555 คือแทนที่จะเก็บค่า MA รายปี ก็ เห้ย คุณทำเองสิวะ คืออยากได้เงินก้อนแล้วก็ชิ่งไปหาเจ้าอื่นเลย โมเดลแบบนี้มันอาจจะดีสำหรับธุรกิจแนวอื่นเช่นได้ทุนเยอะๆมาแล้วรีบ Exit เลยกูเบื่อละ หรือผมอาจจะได้รับการอบรมแบบนั้นมาก็ได้นะ ในเมื่อโมเดลแบบรับเหมางานไม่ได้ผลสำหรับผมก็ลองปรับดูบ้าง อาจจะดีก็ได้

 ก็จะขอลองใช้ทักษะ Building Block Break Down โจโจภาคโจสุเกะละกันครับ ซึ่งเป็นภาคที่ผมชอบที่สุด มาลองดูว่าจะมี “ฮาครัก” ไหม 55555 หัว - แสตนของชายที่ชอบสะสมคูปอง มือ - แสตนรึป่าวไม่รู้ หำ - ธนูของชายแก่ ตีน - แสตนของชายบ้ากาม 4 อย่างเองเหรอวะ?

 ที่เกิดจากการซึมซับ feeling ด้นสด เช่นเพื่อนเมาเราเมาทั้งๆที่กินน้ำเปล่า เอ ไม่แน่นะการที่เราวีนเหวี่ยงอาจจะกำลังสะท้อนอะไรบางอย่าง 555 แล้วค่อยมา trackback จากตรงนั้น สันดานส่วนตัวด้วยไม่เถียงลบออกก็เหลือ input นะ

 คุยกับเอไอจนเข้าใจว่าธุรกิจต้องการรายรับประจำที่แน่นอน (Recurring) มากกว่ารายได้ก้อนใหญ่ซะอีก เห็นได้จากธุรกิจมอไซด์ที่ชอบเงินผ่อน การคาดการรายรับที่แน่นอนในปีถัดๆไป อันนี้ผมก็แอบเห็นด้วยนะ ไม่สิ โคตรเห็นด้วยเลย มีตัวอย่างธุรกิจแนวนี้ที่โคตรจะ Stable อยู่เต็มไปหมด แม้กระทั่งโมเดล Subscription SaaS (Software as a Service) ที่เอามาใช้กับแอพจนผมโคตรเกลียด 555 ทำไงได้อาจต้องค่อยๆปรับทัศนคติไป เอ แล้วแบบนี้การเทหมดหน้าตักทุ่มเทให้ธุรกิจเดียวไปเลยมันจะถูกต้องรึป่าว ที่อาจจะทิ้งโอกาส Recurring ในธุรกิจอื่น การลงทุนมีความเสี่ยง กระจายไข่หลายๆใบในหลายๆตะกร้าก็ดีอยู่แล้วนี่

 ร่ำรวยในที่นี้ไม่ใช่แค่เงิน แต่เป็นทรัพยากร ไม่ว่าจะเป็นอาหาร สายพันธุ์ ทำให้เรามองไม่เห็นประโยชน์ของ “เกมส์” คนที่เห็นคุณค่าของการจับมือ จึงเป็นคนที่ทำธุรกิจเป็น แต่ถ้าไปค่อไม่ได้ก็อาจจะผิดกฏธรรมชาติแหละมั่ง แหม่ นีกถึง Rulebased Chatbot

 กับๆๆๆ กับไปซะ ไม่มีไรโว้ย 555

 ไปไหนหมดแล้วอ่า

 ตอนเด็กๆผมเคยเห็นปกสมุดวาดรูปเป็นเทพวีนัสที่แขนหายไป เอ มีรูปแกะสลักที่ชิ้นส่วนไม่ครบอยู่หลายที่ในโลกนะ จะบอกว่าโจรขโมยบางส่วน สู้ขโมยทั้งหมดเลยไม่รวยกว่าเหรอ ไหนๆก็จะขโมยแล้วนี่ เอ แล้วถ้าไม่มีใครขโมยล่ะ? แต่เจ้าของงานตั้งใจจะบอกอะไรบางอย่าง ผมนึกถึงผ้าคลุมล่องหน

 

 ตอนนั้นนึกว่าหุ่นยนต์แน่ๆ แต่นึกไปนึกมา นึกถึงหมาพันธุ์บูลด็อกที่ตลาดด้วย

 

 ก็แค่ใช้คำน้อยๆ ไม่ต้องพร่ำเยอะ focus ให้ถูก 555 มีคนเกลียดกูแน่ๆ 55555 บางเพลงแทนที่ได้ได้โขว๋เนื้อเสียงสวยๆ ดันไปขดอยู่นั่นว่ะ เอานักร้องไปดองแท้ๆ

 เพราะให้พวกเขาได้ explore เส้นทางอะไหล่ สนุก ได้ความรู้ 5555

 ปรากฏว่ารอบๆไทยมีอุณหภูมิสูง ถูกมาร๋คเป็นจุดสีแดงรอบๆ โพสก็ไม่มีใครสนใจ แถมข่าววันนี้ก็แจ้งจับแก๊ง อาชญากรแสกมเมอร์ได้ที่พม่า ถ้าเชื่อมโยงกันก็น่าจะ Time Traveller ขึ้นยานข้ามเวลามาลงจอด เกิดไฟลุกเพราะการจอด แล้วชาวดาวลูกไก่ก็ต้องเอาตัวรอดด้วยการหาเงิน พกมือถือมาเป็นร้อยๆเครื่อง 555 Netflix สนไหมพล็อตนี้

 โดยคนที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร เรามองผลงานตัวเองว่าดีขึ้น แต่ผลงานใครนั่น ใครวะ?

 อืมถ้าเป็นคณะตลกอาจจะไปก้นได้ดีก็ได้นะ คือพอมีสมาชิกบางท่านมาร่วมแจม ซึ่งก็รวมผมด้วยมันอาจจะทำให้ theme วงไปเป็นทางอื่น ที่อาจจะไม่ใช่เจ้าของวง เจ้าของสถานที่ต้องการ ก็แยกย้าย ทำคนเดียวก็ดีนะครับ แต่โดยรวมเป็นประสบการณ์ที่ดีมาก

 Success ที่ภาพรวม

 ผมเคยผ่านร้านหนังสือช่วงหนึ่งมีหนังสือชื่อ “เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด” ช่วงนั้นบ้าภาษาจาวา Design Pattern Blablabla ใส่เสื้อเขิ้ตถ้ายัดชายไม่เข้ากางเกงเรียบร้อยจะรู้สึกหงุดหงิด เห้ยตอนนี้กูก็ยังเป็นนี่หว่า 555  นึกถึงแมวที่บ้าน ร้องแอ้ๆ แอ้ตัวมาร์ท

 พออ่านถึงกลไกในอาคารในนิยายของผม ผมก็นึกถึง mechanic บางอันของบอร์ดเกม คงยังไม่ได้สร้างเกมในตอนนี้หรอก แต่ขั้นตอนการปรับปรุงก็ดูจะมีช่องว่างให้เติมลูกเล่นหรือซ่อนแมคคานิคอะไรบางอย่างเข้าไปได้นะ แถมทำให้งานเขียนดูมีมิติขึ้นอีก นอกจากจะเติม layer ทาง art ก็เติม layer ทางกลไกได้ด้วย ส่วนสนุกรึป่าวต้องถาม tester นะ 555 พวกนี้เค้าผ่านมาเยอะ

 ผมทบทวนอ่านบทจนกลายมาเป็นนิยายก็พบว่าหลังๆเขียนได้ไหลลื่นขึ้น อ่านด้วยมุมมองนักอ่านธรรมดา ข้อดีของการเขียนแบบไม่ได้ไตร่ตรองมากมันทำให้ลืมว่า กูใส่อะไรลงไปมั่งวะ ไม่เชื่อก็ไปถามโปรแกรมเมอร์เด็กๆดูว่ามันลืมโค้ดที่ตัวเองเขียนไหม 555 ความสนุกมันอยู่ตรงนี้ก็เลยอ่านแบบ เออ หลังๆมันอ่านลื่นขึ้น ก็ดีที่ตอนนั้นไม่ได้รอให้เก่งค่อยเริ่มเขียนนะ

 เห้ยชีวิตช่วงนี้ขาขึ้นว่ะ เห่ยชีวิตช่วงนี่ขาลงว่ะ แต่ถ้ามองจากมุมมอง Bird Eyes View พวกยูก็ Sameๆ นะ 555  ขาลงของมึงอาจจะดีกว่าตอนที่มีงคิดว่าขึ้นก็ได้

 ผมมองผลงานตัวเองทางด้านอาร์ทที่เริ่มตั้งแต่ปี 2018 ผ่านมา 7 ปีก็พบว่ามันค่อยๆดีขึ้นตามลำดับ ระบบการพัฒนาแบบ versioning นั้นได้ผล รอบในการพัฒนาก็เหมือนเกียร์ที่นำไปสู่ผลงาน ถ้าคาดหวังว่าทำรอบเดียวแล้วจะเข้าวิน ลองไปดูเถอะว่าขนาด AI ยังตัองใช้โมเดลหลายเลเยอร์หลายชั้นซับซ้อนขนาดไหน ผมเคยคาดหวังว่า ทำเพลงออกมาเพลงเดียวแล้วดังเลย 555 อาจจะใช้ได้กับบางคน แต่คนคนนั้นเขาผ่านการทำงานมานานแค่ไหน ไม่ก็อาจจะเก่งมาจากชาติที่แล้ว เพราะฉะนั้นลืมเรื่องการเปรียบเทียบกับคนอื่นได้เลย เพราะถ้างานคุณออกมาเป็นงานเขา คุณก็ไม่พอใจอยู่ดี การพัฒนาเป็นรอบก็เหมือน Software Development life cycle คือวนกลับค่อยๆถมไป ถมไป ถมไป เหตุอันใดใจ User Requirement ไม่เคยเต็ม 555 การพัฒนาเป็นรอบช่วยลดความเหนื่อยยาก ลดความคาดหวัง เป็นระบบ ยิ่งถ้าคุณ tag ด้วย version ก็ยิ่งดี หลาย product ทำเงินได้ตั้งแต่ alpha ด้วยซ้ำ เพราะหมายเลข version ช่วยลดความคาดหวัง และมีราคาแม้จะถูก ผมเขียนบทควาทนี้ด้วยความไหลลื่นเพราะไม่คาดหวังอะไร SEO ก็งงเพราะ keywords อิหยังวะ

 ผมคิดว่าการตรวจคำผิด การทบทวนขัดเกลาเนื้อหาในนิยาย ก่อนรวมเล่มส่งเป็น ebook จะน่าเบื่อ แต่มันก็เพิ่มช่องว่างให้ใส่รายละเอียด ซ่อนบางอย่างที่ฟุ่มเฟือย เพิ่มรายละเอียดบางอย่างที่ทำให้มีมิติลึกขึ้น คงเหมือนการเพิ่ม layers ในงานศิลปะแหละ

 ผมเริ่มจากทดลองเขียนบทแล้วพยายามขัดเกลาให้ออกมาเป็นนิยาย ทำตั้งแต่ตอนที่คิดว่ามีพร้อมแล้วทุกอย่าง แต่ก็เหมือนขาดอะไรบางอย่าง จนมาถึงตอนที่สูญเสียหลายอย่าง ผมก็ยังแต่งไม่เสร็จ เหลือขัดเกลาอีกนิดหน่อย แต่มันก็ช่วยเติมเต็มผมหลายอย่าง เป็นน้ำที่หล่อเลี้ยงความฝัน เหมือนดังจุดหมาย ดังหางเสือ เพื่อจะได้รู้ว่าทิศทางที่ต้องก้าวต่อจะไปทางไหน 555 เว่อไปไหมครับ

 หุ่นยนต์ในภาพจำตอนเด็กๆมี 2 แบบคือแข็งทื่อเป็นคนเหล็ก 2029 กับอ่อนโยนแบบโดราเอมอน แหม่มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน แบบไหนล้ำและยืดหยุ่นกว่าคงมีคำตอบในใจ จำเป็นไหมที่หุ่นยนต์จะต้องอ่อนโยน ดูจากเทรนด์ตอนนี้ปี 2025 เท่าที่เห็น AI ในตลาดค่อนข้างจะอ่อนโยนนะ ยืดหยุ่นอีกต่างหาก เอ ทำไมเทคโนโลยีมันวิวัฒนาการไปในเชิงนี้หว่า ก็เพราะ Soft Skill นั้นยากกว่าไงครับ

 เห้ยช่วงนี้เด็กเปิดเทอมแล้ว ยิง Ads ขายโรงแรมหน่อย ลอยกระทงมาละจ้า ปล่อยแคมเปญ ขายคอร์สเรียนจาวาดิวะ ใกล้คริสมาสละ ขายสมุดดีกว่า

 ถึงผมจะไม่ชอบให้โน้ตบังโน้ตเบียด แต่ไม่ถึงขั้น Muscal Rule Base คือเอาโน้ตดนตรีไปสั่งเปิดเปิดอุปกรณ์ IoT หรอกนะครับ เข้าใจนะบางเพลงมันจะมี Magic Note ที่เวลาเท่านั้นเท่านี้ ผมไม่ได้ละเอียดถึงขั้นนั้น อันนี้แล้วแต่คนจริงๆ เอ้ย คนดูกวนตีนว่ะ ยิงโน้ตนี้แล้วปล่อยกระสุนใส่แม่ม!

 เราคงรู้จัก 7/11 และเราก็รู้ว่ามันมีกลยุทธ์อะไรบางอย่างที่คล้ายๆหมากล้อม เป็นไปได้ไหมหากธุรกิจที่ผสานกลไกของบอร์ดเกมบางอย่างได้อย่างเหมาะสมและลงตัว มันจะดึงดูดลูกค้าได้ดีกว่าไหมนะ สินค้าก็เหมือนๆกันหมด เผลอๆอาจจะแพงกว่า แต่ทำไมยังดึงดูดลูกค้าบางกลุ่มได้ เอ หรือพวกเขาแค่อยากจะเสพบรรยากาศบางอย่าง เหมือนได้ท่องโลกแห่ง “เกม” ระบบสะสมคูปองหรือเกมที่ทำให้เขาเปลี่ยนสถานะได้ “สิทธิ” ที่มากกว่า เป็นจักรวาลที่ขึ้นอยู่กับ “สถานะ” หรือ “State” ของผู้เล่นจริงๆ

 จาก Many World Interpretor ถ้าม้นจริงนั่นหมายถึง เพลงที่คุณทำจะพาไปยังที่ชอบที่ชอบได้

 เอ๊ะหรือจักรวาลอื่นมันก็อยู่ที่เดียวกัน แค่ต้อง interpret คนละแบบ เหมือนหา decoder ที่ใช่