รอบในการพัฒนากับคำว่าอย่ารอให้พร้อม

 ผมทบทวนอ่านบทจนกลายมาเป็นนิยายก็พบว่าหลังๆเขียนได้ไหลลื่นขึ้น อ่านด้วยมุมมองนักอ่านธรรมดา ข้อดีของการเขียนแบบไม่ได้ไตร่ตรองมากมันทำให้ลืมว่า

กูใส่อะไรลงไปมั่งวะ

ไม่เชื่อก็ไปถามโปรแกรมเมอร์เด็กๆดูว่ามันลืมโค้ดที่ตัวเองเขียนไหม 555

ความสนุกมันอยู่ตรงนี้ก็เลยอ่านแบบ เออ หลังๆมันอ่านลื่นขึ้น ก็ดีที่ตอนนั้นไม่ได้รอให้เก่งค่อยเริ่มเขียนนะ

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

จากสมศรี 422R สู่หุ่นยนต๋ในยุค llm

การบริหารทีม เอ ถ้ามองลูกน้องเป็น Vector ที่วิ่งหาคุณล่ะ?