Ancient Tech หุ่นยนต์ในพุทธกาล
คำถามนี้สุดยอดเลยครับ 😄
เรื่อง “หุ่นยนต์ในยุคพุทธกาล” นี่น่าสนใจมาก เพราะถึงแม้เราจะคิดว่า “ไม่มีเทคโนโลยีสมัยใหม่” แต่…
ในตำนานอินเดียโบราณ กลับมีแนวคิดที่คล้ายหุ่นยนต์จริง ๆ!
⸻
🤖 สรุปสั้น ๆ ก่อน:
❌ ไม่มีหุ่นยนต์จริง ๆ แบบกลไกไฟฟ้า
✅ แต่มี “หุ่นยนต์เชิงตำนาน” และ “กลไกอัตโนมัติ” ที่คนโบราณจินตนาการไว้
⸻
🪶 1. อินเดียยุคพุทธกาลมีแนวคิดคล้าย “หุ่นยนต์อัตโนมัติ”
ใน อรรถกถาและตำนานพระไตรปิฎกบางส่วน (รวมถึงคัมภีร์พราหมณ์–ฮินดู)
มีเรื่องเล่าว่า
ที่เมือง พาราณสี มี “หุ่นยนต์ทหารเหล็ก” เฝ้าประตูพระราชวัง
ซึ่งสามารถ “เคลื่อนไหวเองได้” และ “ทำร้ายผู้บุกรุก”
ชาวอินเดียเรียกสิ่งนี้ว่า
🪔 “โยนิกะ” (Yantakara / Yantramanava)
หมายถึง “มนุษย์กลเครื่องกล” หรือ “มนุษย์จักรกล”
คำว่า ยันตระ (Yantra) ในสันสกฤต แปลว่า “เครื่องกล” หรือ “กลไก”
ตำนานบอกว่ามีช่างจาก “กรุงโรม” หรือ “กรีก” มาสร้างให้ (บางฉบับบอกว่าเป็นช่างยักษ์)
และเครื่องจักรนี้ “ทำงานเองโดยไม่มีชีวิต” — คล้าย AI หุ่นยนต์ยุคใหม่เลยครับ 😮
⸻
⚙️ 2. กลไกอัตโนมัติในโลกโบราณจริง ๆ
แม้จะไม่ถึงขั้น “หุ่นยนต์เดินได้”
แต่ในอินเดีย–กรีก–จีน มี เทคโนโลยีอัตโนมัติ อยู่บ้าง เช่น
• ตุ๊กตาเคลื่อนไหวด้วยแรงน้ำหรือแรงลม
• เครื่องดนตรีเล่นเอง (แบบน้ำหยด)
• กลไกเปิดประตูอัตโนมัติในวัด (ใช้แรงดันไอน้ำ)
เช่น
• วิศวกรกรีกชื่อ เฮรอนแห่งอเล็กซานเดรีย (Hero of Alexandria)
สร้างกลไกประตูวัดเปิดเองเมื่อจุดไฟบูชา (ราวศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสต์)
นั่นถือว่าเป็น “หุ่นกลพิธีกรรม” ยุคโบราณเลยครับ
⸻
🧘 3. ในมุมพุทธ
ในพระไตรปิฎกเอง ไม่มีการกล่าวถึงหุ่นยนต์จริง ๆ
แต่มีแนวคิดที่คล้ายคือ “สิ่งที่เคลื่อนไหวโดยไม่มีชีวิต” ถูกมองว่า
เป็น “สังขาร” — สิ่งปรุงแต่งที่ไม่มีจิตใจ
ซึ่งก็ใกล้เคียงแนวคิดหุ่นยนต์ในเชิงปรัชญาเหมือนกัน (คือขยับได้แต่ไม่มีวิญญาณ)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น